HİKAYE ATÖLYESİ

        Yürekte bir sızı, ellerde soğuktur yalnızlık. Yaşamanın en zorlu sınavıdır. Hani derler ya ‘yalnızlık Allah’a mahsustur.’    Yalnızlığın sahibine sonsuz şükürler olsun...    Yokluğu en çok hissedilen varlık insandır. Onun yokluğu hiçbir şeyde bulunamaz. Bir anne şefkati, bir baba koruması ve bir de onun gözleri... tek ihtiyacım olan şey onlardı...     Soğuk kış gününde kahveyi yanına alıp derdini anlatmak ister insan. İçini ısıtan kahve derdini dinleyen onlar ise varlıkların en büyüğüne sahipsiniz demektir. Onların kıymetini iyi bilmek lazım. Kıymet bilelim ki kıymet görelim. Kıymetini bilmediğimiz herşey bize yokluk olarak geri dönecektir.      

Üç şeyi kötü gününde dene: Eşini, dostunu ve sabrını. Hz. Ali     Kötü günde yanında ilk bulan kisilerdir. İyi gününde onlar zaten bunun sebebidir. Günümüzde dost bulmak zorlaştı maalesef. Şu günde hala bir dostumuz varsa halimize şükretmek lazım. Hayat daha yüzeysel yasanmaya başlamasıyla bu tür kavramlar bir bir yok olmakta.      Yakın zamanda dayımı kaybettim. Kış aylarında yoğun kar yağışı altında defnettik onu. Köy hayatı bilirsiniz. Yollar kapalı ulaşım sorunu üst düzeyde. 70 yaşında insanların bastonuyla kilometrelerce yolu kar altında yürüyerek dostlarına son görevlerini yerine getirmek üzere geldiler. Bu da beni duygulandıran olayların nedenidir.     Şehirlerde yaşayanlar öyle mi? Arabası olanlar az bir yağmurda bile böyle şeyler için zahmette bile bulunmuyor. Küçük bahanelerle büyük değerleri yok ediyor tüketiyoruz. Değerlerden uzak yaşamayı bize nasip etmesin Rabbimiz.