HİKAYE ATÖLYESİ

Düğün günü gelmişti. Mehmet takım elbisesini giyiyor saçını düzeltiyordu. Fatma gelinliği giymiş ailesiyle bu evde son anlarını geçiriyordu. Herkes mutlu ama bir o kadar da hüzünlüydü.  Mehmet içeri girdi. Beyazlar içinde ablası kanepenin ortasında oturuyordu. Zahide Fatma'nın yanında ellerinden tutmuş ağlıyor, Recep usta yan koltukta suskun yere bakıyordu.  Davulun sesi ve araba konvoyu evin önüne gelmişti. Zahide kızının duvağını örttü ve Recep usta kızını koluna takıp kapıya çıkardı. Damat Arif ve yakınları kapıda bekliyordu. Dualarla tekbirlerle kızı damata teslim ederek vedalaştı. Düğün yerine geçtiler. Güzel bir düğün oluyordu. Arif iyi huylu bir gençti. Fatma'yı da seviyordu. Mutlulukları yüzlerinden okunuyordu iki gencin. Mehmet misafirlerle ilgileniyordu.  Biraz zaman geçtikten sonra bir aile yaklaştı düğün alanına bir adam bir kadın ve genç bir kız... Mehmet hoşgeldiniz diyerek içeri buyur etti. Beyninden vurulmuş gibiydi. İlk defa böyle bir şey hissetmişti. Sim...

 Yazın sonunda Fatma'nın düğünü vardı. Mehmet Recep usta ile düğün konusunu konuşarak dükkana doğru gidiyorlardı. Düğün masrafları gayet çoktu. Recep usta kara kara düşünmeye başladı şimdiden. Mehmet babasına dert etme Allah'ın izniyle bunu da atlatacağız diyerek babasını teselli etti. Zahide evde günlük işlerini yapıyor Fatma da annesine yardım ediyordu. Zahide kızının birkaç ay sonra gideceğini düşünüyor evdeki boşluğunun dolmayacağını biliyordu. Kendisi de zamanında aynı şeyleri yaşamıştı. Ama bu başkaydı. Kızına sarılıyor ağlıyordu. Yaz boyu hazırlıkları tamamladı Mehmet ve ailesi. Fatma'nın evi hazırdı. Gelinlik alınmış damatlık terzide dikilmişti. Düğün günü hızla yaklaşıyordu. Bir ay kalmıştı.  Recep usta ve Mehmet marangoz dükkanında gayretle çalışmaya devam ediyor düğün için yapılan borçlar bir bir ödeniyordu. Son on bin lira kalmıştı. Ellerinde iş kalmamıştı. Nerden bulacaklardı hiçbir fikri yoktu marangozların.  Vadesi yaklaşan borç Recep ustayı iyice bunaltmış ...

Evi baştan sona güzelce temizlediler. Buruk bir heyecan vardı Zahide'de. Kızı büyümüş gelin olacaktı. Kendi yuvasını kurup kendine torunlar verecekti. Hadi çay koy dedi kızına. Bahçedeki masaya oturdu. Kızı çayı demledi birkaç atıştırmalıkla çayları alıp geldi. Zahide'nin gözleri uzaklara dalmış belki de günlerdir bu konuşmanın planını yapıyordu. Fatma'nın elini tuttu ve kızım dedi. Artık gelin olup gideceksin. Kendi yuvan olacak. Eşine ve çocuklarına sahip çık. Evini temiz tut. Kocana ve ailesine saygıda kusur etme. Evinin kadını ol ve çocuklarına iyi bir anne ol dedi. Bizi hiç üzmedin kocanı da üzme güzel kızım dedi. Fatma'nın gözleri dolmuştu çoktan. Annesine sarıldı ve anne kız ağladılar. Mehmet babasıyla birlikte dükkanda çalışmaya devam ediyorlardı. İkisinin de ağzını bıçak açmıyor dokunsalar ağlayacak bir vaziyetteydi. Recep usta saate baktı. Belki de otuz yıla yakın evlilik hayatında ilk defa eve gitmeyi istemiyordu. Çünkü bugün gözünden sakındığı dünyalar güz...