BEYAZ SABAH



Sabah gözümü açtığımda aşkın " Dışarda kar yağıyor aşkım " demesiyle dışarı açmıştık kendimizi. Gökte konfetiler patlamış gibi yağıyordu kar taneleri masumca... Bembeyaz umutlar, güzel hayaller.. Hava soğuk olsa da elindem tutan bir hayat arkadaşım vardı, yüreğim sıcacıktı. İyi ki dedim varlığına o gün bir kere daha iyi ki dedim. Anladım ki mevsim değildi bizi üşüten insanlardı. Sonbahar gibi yaprak dökmek, kış gibi kara gömülmemek için Rabbim dört mevsimi ilkbahar tadında yaşatsın cümlemize. Yazımı kısa tutacağım daha kar topu oynayıp, kardan adam yapmak var :) Ve içimdeki çocuğu yine yeniden keşfetmek

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

CENNETTEN GELEN KOKU...

Mucizem

DALGA...