Hayata Tutunmak..

Size de nefes almak zor geldi mi hiç? Yaşamaktan tam vazgeçmişken hayatın ucundan tutundunuz mu ? Hiç kimsenin bi şeyi olamadığınızı sadece Allahın kulu ve annenizin tüm yaşanılan haksızlıklara rağmen ayakta durmaya çalışan evladı oldugunuzu hissetiniz mi? Geceleri bi cok kez yalnız ağlamışken bu karanlık geceler geçecek sabah olacak dilediğiniz de sabah olduğunda aydınlığa ulaşamadığınız oldu mu ? Ya kalabalık içinde sessiz kalan çığlıklarınız... Bir bebeğiniz olmasını cok isterken bak ben yeri gelip kaldıramıyorum deyip onu korumak için kendinizi güçlü bulmadığınız anlarda bu istekten vazgectiginiz oldu mu ? Yaşama ümidi kalmadığında imtihan dünyası ve anneniz üzülür diye hayata tutundunuz mu ? Ben bi çok kere bu duyguyu yaşadım. Şuanda da yaşıyorum. Gözlerimdeki yaş ne zaman durur, karanlık gecem ne zaman aydınlanacak ya da yaşamım ne zaman son bulur bilmiyorum ama bildiğim tek şey bu dünya, imtihan dünyası ve dökülen her göz yaşının bi hesap soranı olucak. Ben o zamana kadar yine insanlar kötü diye kötü olmayacağım, insanlar arkamdan kötü bir şey deselerde kötü konuşmayacağım, ağlayan birini gökyaşını silecegim. Düştüğüm de kaldırmasalarda yine güçlü olup ayağa kalkıp yeniden hayatın ucundan tutacağım, sadece bekleyeceğim ve biliyorum aydınlık bir gün bana da gelecek..