AYAZ 10. BÖLÜM

Sabah horozun sesiyle uyandı Kenan. Aslı o kadar etkisi altına almıştı ki Kenan'ı ondan başka bir şey düşünemiyordu. Bahçeyle ve tavukları ile ilgilendi sabahın erken saatlerinde. Güne hep böyle başlıyordu.

Oğlu için kasabaya gidecekti. Arabasına bindi ve ilçe merkezine doğru yola çıktı. Yüzünde çocuksu bir gülümseme bir umut vardı. Mert gelecek miydi bir haber alacak mıydı? İlçe merkezinde karakola uğradı. Fakat bir netice yoktu. Yine umutla geldiği karakoldan umutları tükenmiş ayrılıyordu.

Kafasını dağıtmak için Osman abisinin yanında aldı soluğu. Oturdular masaya. Osman çayları alıp geldi. Dün nasıl geçti diye sordu Osman. Kenan utangaç bir şekilde gülümsedi ve Aslıdan etkilendiğini söyledi.

Osman durumu anlamıştı zaten çok önceden. Ayarlanmıştı ortamı. Kenan'a arkasını işaret ederek bak bakalım dedi. Kenan arkasını döndü ki Aslı geliyordu. Elinde bir iki poşet vardı. Masaya geldi selam verip oturdu.

Kasabadaki akrabaları için eşya aldığını onlara götüreceğini söyledi. Kenan kasabaya birlikte gitmeyi teklif etti. Aslı memnuniyetle kabul etti. Biraz daha oturduktan sonra yola çıktılar.

Yola çıkmışlardı. Arabanın camları açıktı. Aslının saçları içeri giren rüzgardan savruluyor mis gibi kokusu Kenan'ı bi hayli etkiliyordu. Karar vermişti. Bu gece ona açılacaktı. Daha fazla onsuz yaşamayacaktı.

Kasabaya ulaştılar. Gideceği eve bıraktı Aslıyı. Akşam için davet etti. Aslı kabul etti. Kenan hızlıca eve gidip hazırlık yapacaktı. Eve geldi ve en guzel yaptığı yemekleri hazırlamaya koyuldu.

Akşam olmuştu ve Aslı her an gelebilirdi. Kenan bir gözü kapıda masayı hazırlıyordu. O sırada Aslı kapıda belirdi. Kenan heyecanla karşıladı. Çünkü bu gece ona açılıp artık ne olacaksa olsun istiyordu.

Aslı geldi ve masaya oturdular. Yemek yerken yalnızlıktan ve yalnız yaşamanın zorlukları derken Kenan konuyu çok derinlere indirmişti. Ve o en zor soruya gelmişti. Hayatının geri kalanını birlikte geçirmek istediğini söyledi. Aslı gülümseyerek suskunluğunu korudu. Elini Kenanın eline götürdü. Bir daha ayrılmasın ellerimiz dedi.

Kenan sıkıca tuttu Aslının elini. Yemek bitti çaylarını alıp sarılarak güneşin ufuktan yok oluşunu izlediler. Birlikteydi artık Aslı ile. Hayatı çok değişecek ve gelecek onun için anlam kazanacaktı. Saat ilerlemiş Aslı başını Kenanın omuzuna yaslayıp uykuya daldı.

Kenan kıpırdamadan Aslının nefes alıp verişini dinliyordu.