AYAZ 9. BÖLÜM
"Çay hazır, gel buyur" dedi Kenan. Aslı gülümseyerek geldi ve masaya oturdu. Sohbet derinlere indi zaman su gibi aktı. Sahile doğru yürümeye başladılar. Kenan bu kasabaya yerleştiği günden beri ilk defa bu kadar huzurlu hissediyordu kendini.
Aslı kendinden bahsediyor. Kenan da gizlemeye çalıştığı kötü anılardan uzakta uydurma hikayelerle birşeyler anlatıyordu. "Burda ne işin var" dedi Kenan. Aslı akrabaları olduğunu söyledi. Çok sık geldiğini yaşlı akrabalarının ihtiyaçlarını karşılamak için haftada birkaç kez bu kasabada olduğunu söyledi.
Kenan sevinmişti. Çünkü onunla daha fazla zaman geçirebilecek olmanın mutluluğu vardı. Tekrar eve doğru geldiler. Kenan akşam yemeğinde eşlik etmesini teklif etti. Aslı gülümseyerek eğer kendi hazırlarsa kabul edeceğini söyledi. Kenan memnuniyetle kabul etti.
Eve geldiler Aslı mutfakta güzel bir akşam yemeği hazırladı. Denize karşı gün batımının kırmızı ışıkları altında akşam yemeğini yediler. Muhteşem bir akşam oluyordu. Kenan birine bu kadar ait hissedeceğini tahmin bile etmiyordu. Ama olmuştu.
Aslı hava kararmaya yakın gitmesi gerektiğini söyledi. Kenan onu kapıya kadar eşlik etti ve uğurladı. Aslı uzaklaşırken arkasından onu izliyordu. Aslı da arkasına bakarak gülümsedi. Kenan yüzünde çocuksu gülümseme ile eve döndü.
Kenan bir gecede bambaşka biri olmuştu. Aslının oturduğu sandalyeye bakıyor saçma sapan gülümsüyordu. Çok mutluydu. Herşey geride kalmıştı. Yepyeni bir sayfa açılıyor ve artık mutluluk vardı onun için. Bunu hissedebiliyordu.
Yatağına uzandı ve Aslıyı düşünerek uykuya daldı.
Yorumlar
Yorum Gönder